OIL...หัวใจสะพายเป้: 2010

วันจันทร์ที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2553

วันจันทร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

เปิดบ้าน...

กับการกลับมา...สู่การกลับใจ

ห่างหาย ... หายหน้า ...หายตา....

ไม่ใช่... ไม่ห่วงหา... ไม่นึกถึง...

แต่ด้วย...ภารกิจ... ที่ยังดึง...

ฉุดรั้ง... ดึงกาย... แต่ใจมา...

เปิดบ้าน...วันนี้...มีแต่ฝุ่น...

ตลบฟุ้ง...ด้วยฝุ่น ...จับเครอะหนา

เนื่องด้วย...เจ้าบ้าน...ไม่ได้มา...

ฝุ่นหนา...เพื่อนหาย...ไม่มามอง...

วันนี้...จึงขอ...อีกโอกาส...

ทำหน้าที่...เจ้าบ้าน...กวาดเช็ดถู...

ให้เพื่อนบ้าน...ได้แวะวียน...เข้ามาดู...

สู่เปิดบ้าน...การกลับมา...การกลับใจ...

วันจันทร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2553

งานยุ่งเหลือเกิน

ช่วงนี้อะไรก็ยุ่ง ๆ

ยุ่งจนจับต้นชนปลายไม่ถูก..

ไหนจะงานราฎรษ์ งานหลวง งานส่วนตัว และงานของคนอื่น..

ตอนนี้ฉันเทใจให้เฟสบุ๊คไปก่อน

เลยไม่มีเวลามานั่งอัพบล็อกเป็นจริงเป็นจังสักที

จนไม่รู้ว่ามีขโมยแอบย่องเข้ามาอาศัยอยู่ในบล็อกตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่ก็ดีนะ ขโมยคนนี้ พอเข้ามาในบ้านก็ช่วยทำความสะอาดบ้านให้

ช่วยตกแต่งบ้านใหม่...

พอบ้านสวยแล้ว...ฉันก็จะจ้างทนายความ ฟ้องเอาบ้านคืน...อิอิ

ขอบคุณขโมยผู้น่ารักนะคะ...

วันนี้มีรูปมาฝาก...

เป็นรูปแม่พระ...ผู้โอบอุ้มโลกนี้ไว้

ขอแม่พระได้ช่วยโลกให้พ้นจากความร้ายเทอญ

วันอาทิตย์ที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2553

อยากบอกว่า...ข้ามาบุกรุก

ผมไม่ใช่เจ้าของบ้านหลังนี้...

ที่ผ่านมา...ผมก็ได้แต่แวะมาเม้นให้

แต่วันนี้ถือโอกาสมาบุกบ้านเค้า...

ตอนแรกก็คิดว่าจะเม้นอย่างเดียว

คิดไปคิดมา...เลยจัดให้ซะหนึ่งบทความ...

โทษฐานเจ้าของบ้านไม่อยู่...อิอิ

แถมปรับโฉมหน้า ทาสีบ้าน ให้..จัดซะใหม่จนลืมบ้านเก่าไปเลย

จะเอาเหตุผลว่าไม่มีกล้องไว้ถ่ายก็ไม่ได้ เพราะฟังไม่ขึ้น...

เหตุผลจริง ๆ ก็คือ คงเพราะไม่มีเวลา..อันนี้เข้าใจ..

เลยขอฝากกลอนบทนี้ไว้ให้เจ้าของบ้านละกัน...

ประตูบ้าน...ถูกปิด...ไว้เสียนาน

แวะมาผ่าน...เปิดบ้านให้...กลัวฝุ่นหนา

เก็บโน่นนี่...ปัดกวาด...แต้มสีทา

เพื่อหวังว่า...จะเซอร์ไพรซ์...เจ้าของเอย

วันพุธที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2553

หัวใจ...ส่วนหนึ่งของร่างกายที่ควรดูแล

" สิ่งที่เกิดจากความรัก จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์...." (แมร์มารี ปอล)

หลายๆครั้งที่เราคิดว่า หนึ่งสมอง กับสองมือนั้น สำคัญ ในการทำสิ่งต่างๆ

แต่จะมีสักกี่ครั้งที่เราจะหันมานึกถึงว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน คือ..

"หัวใจ"

อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่า ถ้าเมื่อไหร่หัวใจหยุดเต้นก็คง ม่องเท่ง...

หัวใจขาดเลือด ก็คงม่องเท่ง...

แต่ถ้าหัวใจขาดรักหละ....???(มาซะแนวไหนเนี่ย วันนี้)

หัวใจขาดรัก จะทำอะไรได้มั้ย??? มันคงจะรู้สึกแปลกๆ

แขนล้า มือล้า ร่างกายล้า ทุกอย่างดูเฉื่อย และชาไปซะหมด...

แต่ถึงอย่างไรซะ...คงไม่ใช่แค่เฉพาะ "ความรัก"

ที่จะมามีอิทธิพลเหนือเรา... เพราะอะไรนั้นหรือ....

ความรักสวยงามเสมอ

ความรักบริสุทธิ์เสมอ

ความรักอ่อนโยนและดีงามเสมอ

แต่เรามนุษย์นี่แหละ ...ที่ตีความ ความรักไปทางของความหลง...

ความหลงไม่ใช่รัก...ความหลงไม่สวยงาม

ความหลงไม่จีรังยังยืน...

เพราะฉะนั้น ...บทความนี้สงสัยจะต้องเป็นบทความ

ที่ให้กำลังใจตัวเองซะแล้ว...

ต่อไปนี้...จะทำอะไร...จะทำด้วยความรัก...ไม่ใช่ความหลง

เพราะ "สิ่งที่เกิดจากความรัก จะคงอยู่ชั่วนิรันดร์"

วันอาทิตย์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2553

หนังสือดี...ที่นำมาแบ่งปัน

เมื่อวันที่ 14 สิงหาคม มีโอกาสได้ไปร่วมงานแต่งตั้งฯ

ที่บ้านเณรใหญ่แสงธรรม

ภายในงานมีการจัดเตรียมสิ่งต่างๆมากมาย

(แต่ไม่ได้เก็บภาพมาให้ดูเนื่องจากอะไร...

...นั่นสิทำไมไม่เก็บภาพบรรยากาศมาเนี่ย)

และที่ชอบอีกหนึ่งสิ่ง (อันที่จริงก็ชอบหลายสิ่ง)

คือมีบูธที่มาเปิดจำหน่ายหนังสือ ต่างๆ ทั้งงานคำสอน คริสตศาสนา

และหนังสือที่จะเป็นแรงบันดาลใจ ...มากมายหลายนักเขียน

และแล้วก็เจอกับหนังสือเล่มหนึ่ง ที่มองหามานานโขอยู่

เพราะไปตั้งอยู่ซะบูธสุดท้าย อิอิ...แต่ก็ยังไม่ท้ายสุดนะ...

ด้วยความที่สนใจ และอยากหาหนังสือซักเล่มที่ดูสบายๆ

ไม่ถึงกับปรัชญาชีวิตมากมาย แต่มีกำลังใจ แง่คิด มุมมอง

มาเติมแต่งให้สมองน้อยๆ

ได้มีอาหารผ่านเข้าในหัวบ้าง...ก็ตกลงปรงใจเล่มนี้แหละ

ในงานนี้หนังสือลดราคาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่...ชอบสุดๆ

ว่าแล้วอย่าให้เสียเวลา มาดูกัน....

เล่มนี้เลย...

สิ่งดีๆ เรามีไว้แบ่งปัน ซื้อเล่มเดียว อ่าน 2 คน 5555555555

อ่านแล้วประทับใจสิ่งที่ดีๆ น่ารักๆๆๆ เราก็ชี้ๆๆ

แล้วก็ขำกันไป หายซีเรียสสส!!!

อยากรู้มั้ยหละค่ะ ว่าหนังสือเล่มนี้อ่านง่าย อ่านสบายแค่ไหน

ลองหามาอ่านกันดูดีมั้ย?? เพราะว่าถ้าโฆษณามากไปอาจไม่เชื่อ ..

เท่ากับการได้สัมผัส เปิดใจและอ่านเอง....

วันศุกร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

เรื่องจริงไม่อิงนิยาย : เรื่องเล่าจากเวียงแก่น โดย ซิสเตอร์เบอร์นาร์ด ตรีธารา

(วันนี้ขอนำบทความจาก Facebook ธรรมฑูตไทยมาแบ่งปันนะค่ะ)

ในการอบรมเด็ก
ฉันมักจะสอนเด็กให้สวดให้กันและกัน
และขอพระเยซูช่วยเสมอ
เด็กคนหนึ่งถูกเพื่อนรังแก

เขาขอพระเยซูช่วยให้เพื่อนเป็นคนดี

และเขาแสดงความรักด้วยการให้อภัยเพื่อน

ช่วงปิดเทอมเด็กอยู่ที่บ้านเขาเห็นพ่อกินเหล้า และตีแม่

พ่อก็ค้ายาบ้าด้วย เขาได้สวดขอพระเยซูช่วยพ่อเขาอย่าทำผิดและเลิกตีแม่

เมื่อเขากลับมาศูนย์ก็มาเล่าให้ฟัง
และขอให้ซิสเตอร์ช่วยสวดให้พ่อเขาด้วย

พ่อไม่ตีแม่ แต่ยังไม่เลิกขายยาบ้า

เขามั่นใจว่าพระเยซูจะช่วยพ่อเขาแน่ ๆ

เพราะพระเยซูรักพวกเขาด้วย

ซิสเตอร์ดีใจที่เด็กรู้จักพึ่งพระ และรู้ว่าพระเยซูช่วยเขาได้

จากสิ่งที่ทำแก่ทุกคนเท่ากับทำกับพระเยซู

ถ้าเรามีความรักเราจะไม่เหนื่อย และยอมแพ้

ความฝันสำหรับคณะธรรมทูต

จะเป็นต้นไม่ใหญ่ที่เจริญเติบโต

แผ่กิ่งก้านไปยังรอบ ๆ บ้านของเรา

และประเทศเพื่อนบ้าน
เพื่อประกาศความรักของพระเจ้าแก่ทุกคน
ทุกชาติภาษาให้มารู้จักพระองค์
ชีวิตร่วมงานธรรมทูต
เราได้ใช้ชีวิตคลุกคลีกับชาวบ้าน
อยู่กิน ไปนอนพักที่บ้านเขา คนแก่ และเด็กที่มอมแมม
ความสะอาดการกินอยู่เป็นอุปสรรคยากมาก
แต่พระประทานความเชื่อ ความรัก
ทำให้เรามองทะลุอุปสรรค พบพระเยซูในบุคคลเหล่านี้
เกิดความรักความเมตตา ความสงสาร จิตใจเราเปลี่ยน
ทำให้รู้ตัว และจำพระเยซูในบุคคลเหล่านี้
เกิดแรงบันดาลใจให้กล้าทำ
เพราะเรารู้ว่าเราทำกับพระองค์เอง
เมื่อเราทำด้วยแรงแห่งรักเราจะไม่เหน็ดเหนื่อย

วันอาทิตย์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ยามรุ่งอรุณ...

ยามรุ่งอรุณ.....ขอขอบพระคุณพระผู้สร้างสรรค์
ชีวิตของเราผูกพันธ์.....อยู่ด้วยความหวังและพระเมตตา
จะรวยจะจน....ทุกคนต่างมีคุณค่า.....
ด้วยแรงรักแรงศรัทธา.....ตัวฉันเกิดมาเพื่อขอบพระคุณ....

ข้าขอสวดสรรเสริญพระองค์.....
   ขอให้พระองค์ทรงเมตตาให้อภัย.....
           ขอจงรับข้าไว้ใกล้กับพระองค์......
                ขอพระองค์อย่าทอดทิ้งไว้เดียวดาย.....
                     ขอจงรับลูกไว้อยู่ในพระองค์......
                                                                                              (แสงธรรมชุดพิเศษ 6)